υστερησμός

ὁ, Μ

καθυστέρηση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑστερῶ + κατάλ. -η-σμός, κατά τα ουσ. σε -ισμός (< ρ. σε -ίζω), πρβλ. ναυαγ-ησμός: ναυαγῶ, νουθετ-ησμός: νουθετῶ].